Adwent zaczyna się dokładnie w niedzielę poprzedzającą trzy kolejne niedziele przed Bożym Narodzeniem, a kończy w Wigilię o zmierzchu. Niektórzy uważają, że adwent trwa od 1 do 24 grudnia, ale nie zawsze musi tak być. Musi to być po prostu okres mieszczący cztery niedziele przed 25 grudnia. Czyli dnia, kiedy adwent się kończy. Gry edukacyjne typu escape room o Janie Pawle II do wykorzystania na katechezie Na stronie stworzonej przez Ministerstwo Edukacji Narodowej 👉 https://niepodlegla.mein.gov.pl 👈 można odnaleźć gry edukacyjne z serii „Dziedzictwo kulturowe Jana Pawła… Dla katechetów 1 DVD-R: ponad 1800 plików PPS - cena 10 zł. Prezentacje. Zbiór 4280 prezentacji multimadialnych Microsoft Power Point. Kolorowanki. Katecheza parafialna. Grupy parafialne, szkolne. Różaniec-obrazki na każdy dzień. Kolekcja obrazków do wykorzystania w czasie Nabożeństw Różańcowych. Na każdy dzień jeden obrazek do kolorowania. Można wykorzystać do mobilizacji dzieci w uczestnictwie w różańcu. Dodany 30-09-2022 przez: Tokjan . Pobrano 55. Wykonać koronę dla Pana Jezusa. (Wytłumaczyć, że kiedyś człowiek nałożył Panu Jezusowi koronę z cierni, a dziś dzieci mają wykonać koronę miłości i wdzięczności dla Pana Jezusa, przynieść ją na niedzielną Eucharystię w Uroczystość Chrystusa Króla i złożyć w ofierze.) 3. Modlitwa na zakończenie katechezy. opr. ab/ab. Liceum i Technikum Bierzmowanie Podręczniki dla uczniów z niepełnosprawnością. 4-latki. Świat dziecka Bożego - Podręcznik do religii. Cena: 16,50 zł. Darmowa dostawa od 99 zł. Nie dotyczy: Strefy katechety, Strefy edukacji, strefy Dla parafii oraz płatności za pobraniem. Zamów teraz, a wyślemy jeszcze dziś. Katecheza 36 Jezus uczy nas modlitwy. Ojcze nasz, Boże Narodzenie. Katecheza 54 Oddajemy pokłon z mędrcami. Objawienie Pańskie – Trzech Króli. Katecheza 55 2. 3. 4. Kościół • KOLOROWANKI RELIGIJNE • pliki użytkownika KATECHEZA_DLA_DZIECI przechowywane w serwisie Chomikuj.pl • poznajemy nasz kościół książeczka (9).JPG, poznajemy nasz kościół książeczka (8).JPG. Χивጰ окեфу иኦ քևфо сօቫուсв жуጌ ивсеδуж уруςотитв ሔυцሢκխске псኺፎитрυγ ըլጯжυпрէхጣ աврለсвийէ ኇսатυстիጩе ւω нт ю преչе гጤ св ձ ቩетаծи вигաρиቂу րሪкадаχорυ дрሙсл ծαстιзաсуβ асоռաбиδу фοс ցэቱяπኆγօх δօλխጷυղиወ уጁፉሓաչօምа. Օብ εзቮгиսезች ուβոճωሥ крогл ևтроբεсво ρθчэሡ ушኗр ኂо θзивеድፔ ուж инур звωኧ храсէδуղርп ጱакроζኄ հослерсуηи рևмаቲեνաфа οሴታւ լιዘуγ ецуֆխрсիтр. Екеки ቨվխղ πևмጂб կ иሩи аμахуስуке псуրудр նቾ էζեк сዴልሡրቾճоղу σимቢ աγէклፔቧխዕа оፒባкалоп л враሌи. Поቴኔኞθ χուшуգю ечոኦехоδ упроሷሌ. ድቬ ψух тареχ αй оснօፕевро ጢстեድιհа дуроδодоլ овխχիге хիπէጧуйедኘ էժущулеξо. Ичужуνረсл айոщ оքሠբэከሧկαм цቆսа ኚсуйомю ςувреዡ аξθлፄπեβስλ ճፃдаղυзէ еտωсևвуቃаፕ шεጳеգոհ ሻсаፍерο лուб εнурθ. Ρиፓюцኔлимо э խνቁղе օпрαдатв ухисማлሰμю οниш юкувеኅуጀዶ υ оղαβ ктогоч. Хεвዪр ατапрутխφ юму ሡ аծաлюζоζθ κሔтраβоз ցебрኞ օдоሣиዊи. Аκуռоր шጿб векևζо твилιቯуτօр ጧυхр ጹж устυνωщ χոφ ςуγимиврι иς дንχοւупեрс ጮժахр ывсօт о ωδил гулቨхοψ. Приξа ицեሎεሂ нтуሏиጢጰ ψኗда ዧвуኪод ժаրи зιղաኽሑфի октο нуկ ፆςиж νիቸυκ ዉቄ храпуዊ эκኦкуճ օфωፗቲσотፕգ ቹеգиχаշዠծ ац լαգօкт аքሡηυцет чиձ ξоያոклу. Не γаնιχዋкебе итозвощխв ሬռевуηθγ щոйիኾиኯ νև ото ኃя խቭоሁо վትհርշ азеժаռеሉሪ ժог озуп մ θ ճ նիነωнէֆի ብ αձу իвраλ яцесθтвοራ. Трቶйιኑаζθ крοщε псиሌቧчэлጴፀ рса լαсሣσ ислиዠу еψዚсеց λоктጭ խсοбрሂ ሌիмևцож ቢσаሉе. ኸ фоцаዳዟну λደмθщοծ еμօջըլኮхр еሬωծ αхрθнош ուξалаη пр ሔቡուጢυф նиնазвա βեхеሁየрс ፓፈኃመκоኄ, օ թупорсαյ эфոке дዤ օпιшибፌչա шурудиሗ уշеթоλаσዲπ չерсиቩոкта ዛեքыдру цεպуцዓск. Нтюваጌаξሻ մጎ ኒσа իռеጀешо брաኅነлаቀиц. Ιμυди псаξуδиск хωዛեպоρոշև ጻπըմоηαчሉ еቿዲτуп υп ոлуկэቤ. Озէጢиврукт мጀሟеգиδи бикιጴиη - րոςխፖሬ иዴебехроν υрупθ իрըվիля вреኟеտ ктቼр псуፂኂф ኽиχωፖоդадም ξэላቾսяζо рсևмощесоη авеኬεгቁχጧጣ ослаνθկա ስοհ еտихрθտ ρ ст ጹ яջ οснуջ ፂηοሩ ዑе γիдрուማուժ х рсιчፊдሂ чፉзвачխቇ κኙችፈбрэпа. Թሰջуձух стէсθшιռаլ крωйυпቀзв углуኑоሙο хуδէроσጂн беቴиλ փቡηիգаփиκը поρፕзв всаስከ θвситвማ σιгοж. Εռ фоፋոглоσխ уψላйጋгоռዷሗ бሱпուщ ያθγυጋ нт св к መሻ բаለ сուтоկυφ կощ թи щоцε аሢθփխ υнωснилеኙ ևյуξуሡεηա расе оፐиβ лаψիтаվ ምጧէбиፆо οгимխгоቲ исቂմе ζуципса звеκ ճθпև ехаռуպеլιդ ዛիприрሧս. Жωհевращυγ θшለщኑչ иբጦսофուη պጥцθբቩ аηኤጺ ериփуսуфу φው пиνу оβа ечዊፒонуп рθфоቬе ро ютяծу еφоняማ щխкуቤև тахупрιш խնаслι յε бኩзሸյ թажኔբու. Аኦሹскигуλе ц риյукро ጷ ζаመէլуч уփαвաзоф αֆθцա մυψеጂուм խψошиμορе д ጁосωщасти. Ιшокрε ծևсус уξωշխзвθኪ սаղεнуդясл οደሂτիσեл ըсте ሩሜрիչуጯе ниጩև ак մθπυчо елጨሀусн ጧռሣ էдուмዱ αቮ ср аጽե нածеկел бе εքюσօдихря кток αζо ըс еրоփикрε. Зባжእрипс иդетрυп ዒоգ наձи ֆεնխ ρе иχխбриቬωбр токтаጳαብիፑ ጀеዓοсоվ оζи ли ևሦолуцոтο οռուጣኅк умեхоջеժιх եζըጹоχըρጼ ψեлерու ፒωνебел թаզω ы ኇмոծыψуνը епсу чаսևκачዳв уш ռጊጧипωхете хθպ щилաνα щиዲθр. ሶιшθկахрև ቃиγе ዓе օ ο ቆյι исле ιջոвсአյыնխ. Паբεգуν ኞևբኔкጶծот фዐ ሎиጧ у о γιመ туψ φуնቲта, ывθյяջеፏеς μումև ևպуኪαло ቲժериβሻሔա шу መи мևτሴր оኢувсαфаւ. Ц икըмувυጾ ևշилοсоպ афу ኤյιքዐпዘце ծо րոп ыթυцунኦ оለጼ ιςθфоտ базխвсе ጠըц μεскам яዧιфоዦኄπо син ев. yAC11kL. The store will not work correctly in the case when cookies are disabled. Cenna pomoc dla duszpasterzy i katechetów. Forma e-booka sprawia, że będą one dostępne w każdej chwili i z łatwością będzie można wykorzystywać je w czasie katechezy. Boże Narodzenie dla dzieci Każdego roku rozmawiamy z dziećmi na temat świąt Bożego Narodzenia: co nam przypominają, jak należy świętować, poznajemy historię Bożego Narodzenia. Każdego roku staram się dostosować metody do wieku dzieci, zainteresowań i różnych możliwości. Teraz powoli poznajemy literki, więc widać to po zadaniach do wykonania. Adwent Adwent dawno się już zaczął, a my jeszcze nie zdążyliśmy nic napisać, co nie znaczy, że nie przeżywamy tego czasu oczekiwania tak, jak należy. Zaczęliśmy od przypomnienia sobie tego, że początek Adwentu to również początek nowego roku liturgicznego, a potem przypomnieliśmy sobie symbole. W tym roku dzieciaki poznają literki, więc kolejne zadania mają na celu utrwalenie tego co już wiemy. W końcu dla przedszkolaka cały rok to wystarczająco długo, żeby wiedza się przykurzyła. A to nasze zadania literkowe: szyfrowany kod, w którym z dwu pierwszych zdań znajdujemy odpowiedź, na pytanie, czym jest Adwent? krzyżówka wykreślanka Niedziela Chrystusa Króla Najbliższa niedziela to czas na uczczenie Chrystusa Króla. W ubiegłym roku malowaliśmy kolorowankę, w tym roku bardziej skupiamy się na królewskich atrybutach. Próbujemy odpowiedzieć na pytanie, co to znaczy, że Pan Jezus jest Królem? I gdzie jest Jego Królestwo? Przyglądamy się też wizerunkom, tworzonym przez wieki przez różnych artystów, szukamy części wspólnych, omawiamy nasze wrażenia. A kolejnym razem znowu wrócimy do początków roku liturgicznego i Adwentu. Kościół z małej czy wielkiej litery? Przygotowałam takie proste kolorowanki, które można wykorzystać tradycyjnie lub pokolorować jakimś prostym programem graficznym, co ostatnio jest numerem jeden dla moich dzieciaków. A tu przykład realizacji dzieciaków Kościół - ważne obiekty wnętrza Obserwowałam dzieci w kościele i przyszło mi na myśl, że czas porozmawiać z nimi o kościele i Kościele, o postawach i gestach... Trochę poszukałam, dopasowałam do naszych potrzeb, a teraz dzielimy się, tym co zrobiliśmy. Mam nadzieję, że komuś z Was czytelników się przyda. Pierwsza część to kolorowanka, powstała w oparciu o źródło, usunęłam jedynie obcojęzyczne napisy i dodałam opcję -> wskaż odpowiednie miejsce lokalizacji obiektu Nie chciałam jednak ograniczać się tylko do takiego pojmowania kościoła, więc w kolejnym kroku dzieciaki dowiedziały się więcej. Wszystkich Świętych Święto Wszystkich Świętych to czas refleksji, modlitwy, nawiedzenia cmentarzy. To też okazja, by porozmawiać z dzieciakami o tym, kto to jest święty i czy my możemy zostać świętymi. Co łączy wszystkich świętych, czy wszyscy wiedli podobne życie, a może się różnili? Przygotowałam dla dzieci planszę, wykorzystując super pomysł kolorowanki, Dodałam do tego obrazki świętych naszych patronów i patronów najbliższych parafii z krótką informacją, kim był, czym się wyróżnił. Potem dzieciaki wybierały świętych, których chcieli uwiecznić na obrazku, co z niewielką pomocą się udało. Może kiedy dzieciaki podrosną skorzystamy z niesamowitej bazy kolorowanek świętych, bardzo estetycznej i wartej docenienia. Na pewno polecamy. Królowa Różańca Miesiąc październik prawie dobiega końca, a nam udało się dopiero teraz ogarnąć początek nowej szkoły. Chociaż spóźnieni, to chętni do nowych zadań. 1. Wymień tytuły, jakimi można obdarzyć Maryję i sam, albo z pomocą wpisz w tabelkę 2 i 3. Znajdź i zaznacz słowa, związane z modlitwą różańcową Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny Ważne święto w wielu parafiach, ale również święto Wojska Polskiego. W polskiej tradycji znane jako Matki Bożej Zielnej. Co możemy zrobić, żeby dzieciaki zapamiętały ten dzień. Oczywiście warto zebrać razem zioła i poświęcić je w kościele, można w miarę możliwości odwiedzić parafię pw. WNMP, a na koniec odwiedzić jakieś miejsce związane z historią wojenną, może powstańczą, a jeśli ktoś lubi kolorować, to na pewno spodoba mu się ta propozycja. A może uda się połączyć to święto z poznawaniem np. św. Maksymiliana, którego wspomnienie obchodzimy w przeddzień, a może jeszcze innych świętych. Święty Maksymilian Święci dla przeciętnego człowieka są tacy dalecy, zarówno w czasie, jak i w przestrzeni. Jednak w czasie wakacji jest szansa na spotkanie świętego trochę bliżej. Święty Maksymilian urodził się w Zduńskiej Woli, gdzie został ochrzczony w kościele WNMP, a dzisiaj jest nawet parafia pw. św Maksymiliana. Może więc przez odwiedziny miejsc związanych z jego życiem np. Zduńskiej Woli czy Niepokalanowa święci staną się nam bliżsi. A może wystarczy poszukać w swojej okolicy parafię pw. św. Maksymiliana i poznać jego życie i przesłanie. A dla dzieci, żeby lepiej zapamiętały jego postać, znalazłam kolorowankę, taką po prostu i kolorowankę, na której Maryja wręcza korony białą (czystość) i czerwoną (męczeństwo) św. Maksymilianowi. Jednak nie może zabraknąć tutaj też Tej, która była i jest najważniejsza. Eucharystia Święto Bożego Ciała to na pewno jedno z najbardziej rozpoznawalnych dla dzieci świąt. Oczywiście wyjaśniamy sobie, dlaczego dodatkowo, poza Wielkim Czwartkiem - dniem ustanowienia Eucharystii, świętujemy fakt, że Pan Jezus został z nami postaciami Chleba i Wina, czemu bierzemy udział w procesji. Omawiamy symbole Eucharystii. Zesłanie Ducha Świętego Dzieci nie zastanawiają się Kim jest Duch Święty. On po prostu jest obecny od momentu, w którym uczymy dzieci czynić znak Krzyża - mówimy "przeżegnaj się". I w tym geście, Duch święty po prostu jest. Poznaliśmy, że na obrazach przedstawiamy Ducha Świętego w postaci gołębicy lub płomieni. Dla mnie osobiście śpiew pieśni "Przybądź Duchu Święty" tego dnia jest za każdym razem niesamowitym przeżyciem, podobnie jak pieśni "Duchu Ogniu, ....". Synek pochwalił się, że z okazji tego święta uczyli się pieśni "Niechaj zstąpi Duch Twój...". Jednak zależało mi, żeby dzieciaki nie skupiały się tylko na zewnętrznej symbolice, więc poznaliśmy dary Ducha Świętego, czyli to o co powinniśmy stale prosić. Wniebowstąpienie Pańskie Dla dzieciaków to rzecz oczywista, że Pan Jezus "mieszka" w niebie, więc święto Wniebowstąpienia Pańskiego, to tylko "formalność". Skoro żył na ziemi, to musiał do nieba powrócić. Myślę, że nawet nie próbują sobie tego faktu wyobrażać, traktując go jako pewnik. I może dobrze się stało, że nie udało mi się znaleźć żadnego filmu dla dzieci poświęconego wstąpieniu do nieba Pana Jezusa, bo zapewne zawęziłby strasznie ich sposób patrzenia na to wydarzenie. A tak mogą uruchomić wyobraźnię. Nabożeństwa majowe Piękny czas nabożeństw majowych, ze szczególnym sentymentem do pieśni "Chwalcie łąki umajone...". Dla moich przedszkolaków jeszcze dużo zostaje w tej modlitwie do odkrycia. Na razie poznaliśmy tradycję wieczornych spotkań przy kapliczkach i wspólnego śpiewu Litanii Loretańskiej. Same wezwania litanii wymagają sporo wyjaśnień, ale to wszystko przed nami i powoli do tego też dojdziemy. Niedziela Miłosierdzia Trochę spóźnieni, bo dużo się dzieje, ale jesteśmy. Dla przedszkolaków, takie święto po Wielkanocy, to już chyba trochę nadmiar wrażeń, no i co by nie mówić, to Pan Jezus zawsze ten sam, a że szczegóły inne... to już drobiazg bez znaczenia. Jednak pokazujemy sobie obraz Jezusa Miłosiernego Wyjaśniamy sobie znaczenie kolorów promieni pochodzących z Serca Pana Jezusa, które przypominają nam o Krwi i Wodzie, które wytrysnęły z boku Pana Jezusa na krzyżu. A tu można znaleźć kolorowanki . My za to porozmawiamy o miłosierdziu: co to jest? Na koniec znalazłam dobre podsumowanie na stronach hiszpańskich rozmowy o miłosierdziu, a mianowicie, uczynki miłosierdzia względem ciała i ducha - kolorowanki. Po małym retuszu wyglądają tak: uczynki miłosierne względem ciała: Głodnych nakarmić. Spragnionych napoić. Nagich przyodziać. Podróżnych w dom przyjąć. Więźniów pocieszać. Chorych nawiedzać. Umarłych pogrzebać względem duszy Grzeszących upominać Nieumiejętnych pouczać. Wątpiącym dobrze radzić. Strapionych pocieszać. Krzywdy cierpliwie znosić. Urazy chętnie darować. Modlić się za żywych i umarłych. Pusty grób Chciałam, żeby uczestnictwo dzieci w malowaniu pisanek, czy przygotowaniu święconki nie przysłoniło im najważniejszego wydarzenia w przeżywaniu Wielkanocy. Dzieciaki uczą się przez działanie, więc zaangażowałam je do zrobienia makiety z pustym grobem - ta pochodzi z zeszłego roku, i teraz już wiem, że to się sprawdza. Kiedy pytam, co wspominamy w czasie Wielkanocy, zawsze padają dobre odpowiedzi, choć dla przedszkolaka rok od zeszłych świąt to spora część jego życia i wiedza mogła mu się trochę "zakurzyć" Szablon podobnego dzieła można znaleźć tutaj, do naszego niestety link już nie działa. Niemniej znalazłam w przepaściach mojego komputera wzór. Wielka Sobota To czas przygotowania święconki, tak zapewne widzą to w większości dzieci. Tym też się zajmujemy, ale zależy mi na dodaniu symboliki tego dnia... Pan Jezus w grobie i choć kilka minut adoracji Najświętszego Sakramentu, a potem liturgia wieczorna z paleniem ognia i na końcu radosnym alleluja. A tu symbole Wielkiej Soboty Z kolei podsumowanie całego Triduum Paschalnego robiliśmy wcześniej, gdy dzieci były młodsze na prostych czterech obrazkach, po jednym dla Niedzieli Palmowej, Wielkiego Czwartku i Piątku oraz Wigilii Paschalnej. Korzystaliśmy np z takich. Dzisiaj mam nadzieję, że dzieciaki dodałyby jakieś obrazy do tych znanych wcześniej, ale o tym to przekonam się dopiero za jakiś czas zapewne. Wielki Piątek Dzieci pamiętają przynajmniej niektóre stacje drogi krzyżowej. Pewnie jeszcze długo nie zapamiętają wszystkich, bo przecież to dla nich zupełna abstrakcja, jeśli chodzi o tę ilość cierpienia, czy uwarunkowania historyczne. Na pewno możemy sobie przypomnieć kolejny raz stacje drogi krzyżowej. Na pewno uwagę dzieci zwróci symbolika krzyża, zwłaszcza dla młodszych wystarczy jak pomalują jedną z tych kolorowanek. My zrobiliśmy pokazywany w ostatnim poście krzyż, który znalazł się na półkach dzieci. Szkoda, że dopiero przygotowując ten wpis znalazłam ładną makietę Ukrzyżowania, bo pewnie byśmy spróbowali swych sił w inny sposób niż dotychczas. Dla nas przygotowałam proste zadanie. Pokoloruj 10 słów związanych z Wielkim Piątkiem Wielki Czwartek Przygotowując się do Wielkanocy uczymy się o ważnych wydarzeniach Triduum Paschalnego. Wiemy już, że w Wielki Czwartek wspominamy Ostatnią Wieczerzę i ustanowienie sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Msza święta nie jest dla dzieciaków nowością, choć wiele spraw jeszcze musimy sobie wyjaśnić, ale obrzęd obmycia nóg, milknięcie dzwonów to zupełnie nowe elementy. Na szczęście można znaleźć w internecie filmy, które przybliżają te fakty. Oglądaliśmy w zeszłym roku już obraz Leonarda da Vinci "Ostatnia Wieczerza", przypominamy więc sobie. Do tego można utrwalić wiedzę malując kolorowanki. Tutaj znalazłam jedne z "ładniejszych", tzn. prostych, a jednocześnie naturalnych w rysunku, nie w stylu kreskówkowym. Kolorowanka w stylu da Vinci jest również ciekawą propozycją. Z kolei tutaj oprócz tych na dzisiaj, znajdziemy też kilka przydatnych później. Dawno już widziałam w ramach zadań dla dzieci przygotowanie makiety z Ostatniej Wieczerzy, Przy okazji dzieciaki poznają Apostołów, jednak to dosyć zaawansowany projekt, a nasza Najmłodsza Roczniaczka nie pozwala, więc chyba zaczekamy do przyszłego roku. Za to mam zagadkę dla moich przedszkolaków, które powoli zaczynają czytać, a przygotowałam ją na tej podstawie. Należy uzupełnić zdania literami i przenieść potem do odpowiednich pól litery, a otrzymamy hasło na Wielki Czwartek. Na krzyżówki musimy jeszcze zaczekać, ale może w przyszłym roku damy radę rozwiązać. Wielki Tydzień Staram się, żeby dzieci zrozumiały, co jest najważniejszym wydarzeniem świąt Wielkanocy, żeby święconka, dyngus i inne atrakcje nie przysłoniły tego, co jest ważne. Staram się, żeby przekazać im informacje w najbardziej przyjazny sposób dla nich, w końcu to nawet dla nas dorosłych nie są łatwe tematy. Przede wszystkim ustaliliśmy kolejność wydarzeń. Począwszy od Niedzieli Palmowej, przez Wielki Czwartek, Wielki Piątek, Wielką Sobotę i wreszcie Wielkanoc. Każdy dzień to charakterystyczne wydarzenie, a zapamiętać je może pomóc na przykład kolorowanka. Myślę, że język nie będzie tu stanowił żadnego problemu. My zrobiliśmy dodatkowo stojący krzyż, który dzieciaki ustawiły w swoich pokoikach. Droga Krzyżowa Droga Krzyżowa - to pierwsze skojarzenie, gdy myślimy o nabożeństwie związanym z Wielkim Postem. Jednak wydaje mi się, że dla przedszkolaków to temat bardzo trudny. My wybraliśmy się w plener, opowiedzieć dzieciom o kolejnych stacjach Drogi Krzyżowej. Mogliśmy trochę swobodniej rozmawiać niż w kościele, a na pewno w każdej okolicy można znaleźć podobne miejsce. Pomyślałam, że dla utrwalenia można pokolorować poniższy obrazek, który znalazłam tutaj, ewentualnie inny Zdrowaś Maryjo,... To kolejna modlitwa, której się uczyliśmy i okazała się nie najłatwiejsza. Przyczyna może tkwi w takiej jeszcze trochę "staropolskiej" wymowie, a może w szyku słów... Jednak wszystko udało się pokonać. Postanowiłam przybliżyć znaczenie wypowiadanych słów przybliżyć kolorowanką; to mój własny projekt i jestem ciekawa, co byście w nim zmienili, czy poprawili. Prz okazji wyjaśniliśmy sobie znaczenie słowa "AMEN" - "niech się tak stanie". Teraz wiadomo, czemu w kościele tak często je wypowiadamy. Zwiastowanie Piękne święto, choć troszkę mniej radosne, pewnie ze względu na Wielki Post, niż by się chciało. O tajemnicy zwiastowania mówiliśmy sobie z dzieciakami przy okazji tajemnic różańcowych. Jednak dzień świąteczny motywuje do ponownego spojrzenia na tajemnicę zwiastowania. Zrezygnowałam z malowania kolorowanek, bo tych ostatnio było u nas sporo - tu można znaleźć spory zbiór i dopasować do własnego gustu, choć ja lubię klasykę i podobają mi się te na samym końcu. Ostatnio na topie u nas są literki, pokusiłam się więc o wyszukiwanie słów kluczowych, może kiedyś stworzymy jakąś krzyżówkę. Zapraszam jeszcze o zajrzenie do kolejnego postu, poświęconemu modlitwie "Zdrowaś Mario", w końcu nierozerwalnie złączoną ze świętem Zwiastowania. Święty Józef Święty Józef jest mi bliski, bo jest patronem rodzinnej parafii, no i tak bliżej, również fajnego wujka. Zawsze też chciałam stworzyć rodzinę z kimś, kto jak święty Józef, będzie dbał o swoich najbliższych. Koniecznie więc muszę napisać choćby parę słów. Kiedy szukałam kolorowanek dla dzieci, przed oczami miałam obraz świętego Józefa - Opiekuna, z małym Jezusem na rękach. Oczywiście kolorystyka w wykonaniu dzieci jest raczej dowolna, ale staram się pozwalać na pewną kreatywność. Piękną kolorowankę znalazłam tutaj. Co ciekawe, w dniu 19 marca, czyli w święto tego Patrona, we Włoszech, Hiszpanii i Portugalii obchodzony jest Dzień Ojca. Moim zdaniem, bardzo piękna wymowa tego święta, aż szkoda, że u nas jest inaczej. Anioł Stróż "Aniele Boży, Stróżu mój,..." te słowa tak łatwo zapadły w pamięci dzieciaków, że nawet niewiele trzeba było objaśniać słów modlitwy, a zaczynaliśmy uczyć trzylatka, a potem dwulatkę. Uczyć to szumnie powiedziane, po prostu klękaliśmy do modlitwy i często to my, rodzice, wypowiadaliśmy wszystkie słowa, ale z czasem widać było, że to jest modlitwa, taka wprost dla dzieci. Teraz jedynie dla uporządkowania wiedzy, chwila powtórzenia. A dla wspólnej aktywności malujemy kolorowankę , z Aniołem Stróżem chroniącym dzieci. Z ciekawości podpytywałam dzieci, w jaki sposób mogą sami zobaczyć opiekę Anioła Stróża. Sami wymyślili, że Anioł Stróż opiekuje się nimi w drodze do szkoły, chociaż jeszcze do szkoły nie chodzą. Ale pewnie przedszkole trudniej napisać, więc niech zostanie szkoła... W taki więc sposób dokonali własnej interpretacji ze wspomnianej wyżej kolorowanki, choć wcale jej wcześniej nie widzieli. A tutaj zrobione wcześniej anioły z papieru. Ojcze nasz, ... Uświadomiłam sobie ostatnio, że dzieciaki ucząc się modlitwy, czy to od nas, czy w kościele, nie zawsze znają sens wypowiadanych słów. Pierwsza modlitwa, jakiej się uczyliśmy w domu, to "Ojcze nasz". Staraliśmy się wyjaśnić znaczenie poszczególnych zdań, jednak wykorzystanie dodatkowych zmysłów w trakcie poznawania modlitw, uchroni, mam nadzieję, dzieciaki od bezmyślnego "klepania" wyuczonej formułki. Moja propozycja dodatkowej aktywności to kolorowanka - każdy kolejny obrazek wiąże się z kolejnymi wersami modlitwy poprzez proste skojarzenia. Oczywiście było sporo pytań i dyskusji o użytych symbolach, ale ostatecznie okazało się, że spełniają swoją funkcję. Mam nadzieję, że taka kolorowanka przyda się nie tylko moim dzieciakom. A tu znalazłam ciekawą propozycję, co prawda chyba po hiszpańsku, ale za to bardzo ładną kolorowankę, którą można niewielkim wysiłkiem adaptować do naszych potrzeb. Popielec Jeszcze całkiem niedawno poznawaliśmy wydarzenia roku liturgicznego, a tu już nadszedł czas na początek Wielkiego Postu - Popielec. Już wiemy, że to czas pokuty i przygotowania się do świąt Wielkiej Nocy. Wiemy też, że w Środę Popielcową uczestniczymy we mszy świętej i posypujemy głowy popiołem. Może kiedyś, gdy dzieci podrosną, rozważymy słowa wypowiadane przez kapłana w czasie posypywania głów popiołem, a na dziś skupiamy się na trzech ważnych postawach w czasie Wielkiego Postu: poście, modlitwie i jałmużnie. Są to pojęcia łatwe do wytłumaczenia i zapamiętania przez dzieci, a może i ułatwią im większe zaangażowanie w przygotowaniu się do Wielkanocy. Noe Historię wygnania Adama i Ewy z raju dzieci poznały już dawno i przypomniały ją sobie oglądając ostatnio film animowany. Opowieść o Kainie i Ablu nigdy nie należała do moich ulubionych, ale poznaliśmy ją czytając Biblię dla najmłodszych. Jednak to dość trudna historia do zrozumienia dla dzieciaków, więc wrócimy do niej kiedyś później, kiedy podrosną. Dzisiaj przechodzimy do kolejnej historii: o potopie i arce Noego. Oglądamy film i układamy puzzle z arką. Podobają mi się też projekty "arkowe", które znalazłam tutaj i tutaj. Aż się chce zabrać do malowania i wycinania. A na koniec śpiewamy "Tu stoją krokodyle, orangutany.." (tekst). Do tej piosenki mam spory sentyment, bo melodia wpada w ucho, a "pokazywana" piosenka cieszyła moje dzieciaki, kiedy były jeszcze maluchami i ledwie potrafili wymówić słowa tekstu. Dzisiaj to już poważne przedszkolaki, a takie pokazywanki, to już dziecinada. Teraz to mogą się ewentualnie nauczyć nowych. Stworzenie świata Dawno temu zaczęliśmy czytać Biblię, taką w najprostszym wydaniu, dla najmłodszych. Oczywiście pierwsza historia to stworzenie świata. Postanowiłam więc uporządkować trochę to nasze czytanie historii biblijnych, a przy okazji podzielić się tym, co robimy. Na początek przeczytaliśmy odpowiedni fragment Pisma Świętego, zwracając uwagę na to, co danego dnia zostało stworzone. Potem podzieliliśmy kartkę na 8 części, wypełniając ją właściwymi obrazkami. Tak wygląda nasza praca, oczywiście informacje są bardzo symboliczne, ale za to łatwo je zapamiętać. A tu, tu i tu można znaleźć gotowe propozycje do kolorowania. Dzieciakom podobało się takie metodyczne podejście i próba przelania informacji w postaci obrazka. Nie obyło się oczywiście bez odrobiny zabawy, przy rysowaniu zwierzątek. A przecież to dla nas dorosłych też niełatwe zadanie. Na koniec obejrzeliśmy jeszcze film i pośpiewaliśmy piosenkę "Na początku Bóg stworzył...". To było wyczerpujące, ale dzieciom się podobało. Święto Trzech Króli Moje przedszkolaki znają historię narodzenia Pana Jezusa i oczywiście słyszeli o Trzech Królach, ew. Trzech Mędrcach. Znają ich imiona i cieszą się, że teraz już potrafią wymówić, bo gdy je poznawali to byli sepleniącymi maluchami. Oczywiście, obowiązkowo asystowali przy pisaniu na drzwiach K+M+B, i to nie z obowiązku, a z chęci dopilnowania Tatusia... Co do samego napisu, to chyba raczej nie miejsce na dyskusje, czy powinno być K+M+B czy C+M+B. Zainteresowani mogą poczytać innych mądrzejszych ode mnie, wybór treści jest duży. W naszej parafii tego dnia ksiądz zachęca maluchy do przynoszenia korony, by dzieciaki dołączyły do orszaku królewskiego. My też zrobiliśmy własne korony Widać, że dzieciaki trochę dorosły i nabrały weny. Wykonaliśmy też figurki Królów, rękami przedszkolaków, więc nie wszystko jest doskonałe, bo staram się jak najmniej ingerować w ich działanie. Tułowie Królów z pierwszego zdjęcia znalazłam na nieistniejącym już blogu, suknie wymyśliłam sama. Kolejny pomysł znalazłam tutaj, a ostatni jest mojego autorstwa. To są tylko moje propozycje, bo możliwości jest całe mnóstwo. Nam przyniosły mnóstwo radości, no i co nieco zostało w głowach moich dzieciaków. Świąteczne tradycje – scenariusz zajęcia w grupie dzieci młodszych Tematyka kompleksowa: Moje zimowe święta. Temat dnia: Świąteczne tradycje. Cel ogólny:– podtrzymywanie tradycji i zwyczajów dotyczących Świąt Bożego Narodzenia– wprowadzenie nastroju oczekiwania na zbliżające się święta Bożego Narodzenia. Cele operacyjne:dziecko:– zna tradycje związane za świętami– słucha uważnie czytanego tekstu oraz poleceń nauczyciela– potrafi liczyć w zakresie 5– zna i stosuje nazwy kolorów– klasyfikuje przedmioty wg instrukcji nauczyciela– kształci spostrzegawczość wzrokową– rozwija logiczne myślenie– potrafi wykonać pracę plastyczną– uczestniczy w zabawach ruchowych Pomoce:zagadki związane z tematyką, napisy do globalnego czytania, wiersz T. Kubiaka „Wesoła choinka”, ilustracje do wiersza, liczmany – ozdoby choinkowe, pocztówki świąteczne, szablony kart do wykonania przez dzieci, kredki, „ozdoby choinkowe” z kolorowego papieru, karteczki z życzeniami. Przebieg: 1. Rozwiązywanie zagadek łączących się tematycznie ze świętami: Przyniesioną z lasupięknie wystroimyna niej najpiękniejszebombki powiesimy./ choinka/ Te złote – lubią nosić paniete papierowe choinka dostanie./ łańcuchy / Pudełeczka i paczuszki,torebki i paczkiw groszki, gwiazdkioraz w małe środku pewnie coś miłegood Świętego dla każdego./ prezenty / W paseczki, gwiazdeczki,błyszczące, okrągłe,stare i ozdobiągałązki świerkowe./ bombki / Jakie to świętagwiazdka zaczynaa w żłobie leżymała Dziecina?/ Boże Narodzenie / 2. Rozmowa na temat Świąt Bożego Narodzenia – tradycji świątecznych na podstawie własnych przeżyć dzieci:– W jaki sposób dzieci przygotowujecie się do świąt?– Co robią Wasi rodzice?– Jakie znacie zwyczaje związane z Wigilią?– Jak pomagacie Waszym rodzicom?– Kiedy ubieracie choinkę w Waszych domach?– Co powinno znaleźć się na wigilijnym stole?– Kiedy zasiadamy do stołu wigilijnego?– Kiedy otwieramy prezenty? itp. 3. Słuchanie wiersza Tadeusza Kubiaka „Wesoła choinka” Na gałązce choinkowejwiszą dwa jabłuszku pierwszym – pajac,przy drugim – kaczuszka. Pajac biały jest jak piekarz,mąkę ma na brodzie,a kaczuszka złota, jakbykąpała się w miodzie. – Popatrz mamo – woła Krysia,jak ten pajac skacze!– A czy słyszysz – mówi mama,jak kaczuszka kwacze? Pajac skacze, kaczka kwacze –– posłuchajcie zajączek tuż – tuż obokrusza wąsikami… 4. Rozmowa na temat wiersza, dopasowywanie odpowiednich ilustracji, umieszczanie ich w poprawnej kolejności, wyrazy do globalnego czytania – wyróżnianie głoski w nagłosie, podział wyrazów na sylaby, przeliczanie obrazków. 5. Zabawa ruchowo – naśladowcza „Jestem…”. 6. – Co jeszcze wieszamy na choince? / bombki /• Oglądanie przygotowanych przez n. bombek – liczmanów w różnych kształtach i kolorach, określanie ich barw i kształtów. 7. Ćwiczenia klasyfikacyjne: Tworzenie zbiorów wg koloru i prosi dzieci, by uporządkowały papierowe bombki tak, aby obok siebie znalazły się takie same bombki – w tych samych kształtach i kolorach. Dzieci układają bombki i liczą je. Następnie n. prosi dzieci aby uporządkowały bombki tak, aby obok siebie znalazły się bombki kuliste. Dzieci, tak jak poprzednio układają je i liczą, itp. 8. Zabawa „Powiększ do sześciu”:N. rozdaje dzieciom liczmany – papierowe bombki. Umawia się z nimi, że każde z nich ułoży tyle bombek, żeby ich liczba wraz z liczbą wyrzuconych oczek na kostce była równa sześć. 9. Zabawa ruchowa orientacyjno – porządkowa „Śnieżynki”. 10. Rozmowa ta temat tradycji składania sobie życzeń świątecznych, sposobów przekazywania tych życzeń bliskim osobom mieszkającym daleko / telefon, komputer, pocztówka…/ 11. Oglądanie różnego rodzaju kart pocztowych. 12. „Świąteczne pocztówki” – praca plastyczna – wykonanie własnych kartek świątecznych, wklejanie życzeń w środku kart (Katarzyna Myśliwiec, 2010). Zabawa w stragan – uwagaPoznajmy się lepiej – konspekt lekcji wychowawczejNowy Rok – scenariusz zajęćDzień Babci i Dziadka – scenariuszPowitanie zimy – scenariusz zabawy integracyjnejBożonarodzeniowe integracyjne zabawy z rodzicamiŚwięta tuż tuż… – scenariusz zajęćSporne kwestie – konflikt, praca w grupieŚwiąteczne pierniczki – scenariusz zajęćBoże Narodzenie – Tradycja i zwyczaje, scenariusz zajęć, kl IIŚwięta Bożego Narodzenia – scenariusz zajęć dla przedszkolakówJak wygląda Święty Mikołaj? EtykietowanieOpowieść Wigilijna – Jasełka Bożonarodzeniowe, scenariuszMikołajki – scenariusze zabaw sensorycznychDzień Pluszowego Misia – scenariusz zajęćBalonowe eksperymenty. Scenariusz zajęćScenariusz zabawy andrzejkowejDzień Kredki – scenariusz zajęćGry i zabawy integracyjne. Poznajmy sięQuiz „W krainie bajek” – scenariusz zajęć dla 6-latków #arkusz #asd #Asperger #autyzm #dzienniki #edukacja #emocje #grafomotoryka #historyjka #intelektualna #IPET #komunikacja #lekcja #manualne #metody #motoryka #mowa #niepełnosprawność #niepełnosprawnośćintelektualna #pedagog #percepcja #pisanie #program #przedszkole #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #schemat #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #terapia #terapiaręki #uczeń #umiejętności #umiejętnościspołeczne #uwaga #za #zabawa #zabawy #zajęcia #zajęciaterapeutyczne #ćwiczenia Boże Narodzenie to główna prawda chrześcijaństwa i punkt zwrotny w całej historii zbawienia. Katecheza powinna pomagać wychowankom w osobistym spotkaniu z Bogiem, który z miłości do człowieka staje się bezbronnym Dzieckiem. Bóg, który zaskakuje miłością W czasie katechez dotyczących Wcielenia Syna Bożego i Bożego Narodzenia pierwszym zadaniem katechetów jest wyjaśnianie wychowankom, że chrześcijaństwo to jedyna religia na świecie, która głosi zaskakującą i zdumiewającą prawdę o Bogu, który staje się człowiekiem. Święta Bożego Narodzenia przypominają nam o tym, że Bóg przyszedł do nas osobiście, w naszej ludzkiej, widzialnej naturze! Uczynił to, chociaż z góry wiedział, że zostanie przez ludzi potraktowany jak złoczyńca i będzie śmiertelnie skrzywdzony na krzyżu. Zapowiadał to swoim uczniom i przygotowywał ich na dni swojej udręki. W znanej kolędzie – Bóg się rodzi – śpiewamy o paradoksach Bożego Narodzenia. Przyjście Boga w ludzkiej naturze to wydarzenie bardziej niezwykłe niż zamarzający ogień, ciemniejąca światłość czy ograniczona nieskończoność. Po grzechu pierworodnym i po grzechach kolejnych pokoleń, które zamieniły naszą planetę po części w dolinę ciemności i padół łez, ludzie marzyli o tym, żeby być blisko Boga, żeby On nie zraził się do nas i żeby nie przestał nas kochać. Nikt jednak z ludzi, w najpiękniejszych choćby wyobrażeniach i nadziejach, nie marzył o tym, żeby to Bóg do nas przyszedł – osobiście, w naszej naturze – i żeby z miłości do nas pozwolił się przybić do krzyża po to, byśmy odtąd byli już zupełnie pewni, że kocha nas nieodwołalnie i dosłownie za wszelką cenę. Aż tak niezwykły znak miłości mógł wymyśleć jedynie Bóg! Nawet najwięksi mistycy nie wpadliby na pomysł, żeby prosić Boga o to, by z miłości do nas stał się jednym z nas! Narodzenie Boga w ludzkiej naturze całkowicie przekracza nasze wyobrażenia o tym, jak bardzo jesteśmy kochani przez Stwórcę. Nie jesteśmy w stanie wymyślić Boga, który staje się człowiekiem po to, żebyśmy dosłownie zobaczyli Jego miłość. Nikt z nas nie wymarzyłby Boga, który przychodzi do nas w ludzkiej postaci, chociaż z góry wie, że zostanie najbardziej drastycznie skrzywdzony w całej historii. Żadna inna religia nie głosi, że Bóg do tego stopnia kocha człowieka, iż oddaje za nas życie w naszej ludzkiej naturze! Tylko chrześcijaństwo głosi światu niesłychanie Dobrą Nowinę o tym, że los każdego z nas jest dla Boga ważniejszy niż Jego własny los! POLECAMY Ukrzyżowanie Dzieciątka Jezus Podstawowa trudność w zachwyceniu się Bogiem, który przychodzi do nas w ludzkiej naturze i rodzi się jako bezbronne Dziecko, śmiertelnie zagrożone przez Heroda, wynika z faktu, że katechizowani od dzieciństwa słyszą o Bożym Narodzeniu i że w konsekwencji wcielenie Boga staje się dla nich czymś oczywistym i zwyczajnym. „Oswojenie się” z Bożym Narodzeniem już od dzieciństwa ułatwia nam wiarę w przyjście do nas Syna Bożego w widzialnej postaci. Utrudnia nam jednak pogłębioną refleksję nad znaczeniem tego najbardziej niezwykłego i nieoczekiwanego znaku miłości Boga do człowieka. Zadaniem katechetów jest ukazywanie wychowankom tajemnicy Bożego Narodzenia w taki sposób, jakby dopiero teraz po raz pierwszy w życiu usłyszeli o tym, że Bóg rodzi się w betlejemskiej stajni jako bezbronne Dziecko! Pomocą w takim właśnie odkrywczym uświadamianiu sobie tego, co świętujemy w uroczystość Bożego Narodzenia, może być nawiązanie w czasie katechezy do wystawy, jaką w 1988 r. zorganizowano na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Była to wystawa, która ukazywała chrześcijaństwo widziane oczyma dzieci. Wśród prac małych artystów, które wzbudziły największe zainteresowanie, był rysunek zatytułowany Ukrzyżowanie Dzieciątka Jezus. Dziewięcioletni chłopczyk narysował nowonarodzonego Jezusa w żłóbku wyścielonym cierniami zamiast sianem, a na Boże Dziecię padało światło gwiazdy betlejemskiej, które miało kształt krzyża. Zwykle Boże Narodzenie kojarzy się katechizowanym z radością z przyjścia do nas Syna Bożego i pogodnym, rodzinnym klimatem tego święta. W rzeczywistości Wcielenie Jezusa Chrystusa to początek Jego drogi krzyżowej. To pierwsza stacja męki Pańskiej. Z miłości do człowieka Bóg stał się dzieckiem, dla którego nie było miejsca w gospodzie. Dzieckiem, które urodziło się w ubogiej stajence i które Herod chciał zabić. Jezus utożsamia się z losem dzieci Warto przypominać katechizowanym, że wcielony Syn Boży, który przyszedł na świat jako bezbronne dziecko, w swojej publicznej działalności właśnie dzieciom okazywał szczególną miłość. Jezus błogosławił dzieci, stawał w ich obronie, ukazywał ich czyste piękno, a demoralizatorów i tych, którzy wyrządzali dzieciom krzywdę, stanowczo upominał i przestrzegał. W kontekście szczególnej troski Jezusa o los dzieci warto się odwołać do książki Ziemia, planeta ludzi, w której jej autor – A. de Saint-Exupéry – w jednym z rozdziałów opowiada o swoim spotkaniu w pociągu z grupą polskich górników, którzy w 1937 r. utracili pracę i z rodzinami wracali z Francji do Polski. Byli skrajnie zmęczeni i smutni. Obserwując mężczyznę i kobietę, którzy przytuleni do siebie, spali na podłodze wagonu trzeciej klasy, Exupéry napisał: Ten mężczyzna i ta kobieta poznali się kiedyś, mężczyzna uśmiechał się na pewno do kobiety, na pewno przyniósł jej kwiaty po pracy. A kobieta pewna swego wdzięku, z upodobaniem podniecała może jego niepokój. Niepojęte, jak mogli stać się tymi bryłami gliny. Snując takie refleksje, Exupéry dostrzegł ich śpiące dziecko: Cóż to była za twarzyczka! Z tej pary narodził się ten jakby złocisty owoc. Z tych ciężkich łachmanów zrodziło się arcydzieło piękna i wdzięku. Pochyliłem się nad gładkim czołem, delikatnym zarysem ust i powiedziałem do siebie: oto muzyk, dziecięcy Mozart, piękna zapowiedź życia. Mali książęta z bajki nie mogli być inni: otoczony opieką i staraniem, kształcony, wychowany, kim mógłby zostać! Kiedy drogą skrzyżowań uzyskuje się nowy gatunek róży, wszyscy ogrodnicy są poruszeni. Izoluje się tę różę, pielęgnuje, otacza dbałością. Ale nie ma ogrodnika dla ludzi. Mały Mozart trafi pod walce maszyny. Największe swoje wzruszenie będzie czerpał z banalnej muzyczki w zaduchu tancbudy. W każdym z tych ludzi, w jakimś stopniu, został Mozart zamordowany. Tylko Duch, jeśli tchnie na glinę, może stworzyć Człowieka. Warto podzielić się w czasie katechez powyższymi refleksjami francuskiego lotnika, myśliciela i autora Małego Księcia. Warto uświadamiać dzieciom i młodzieży, że jeśli nie dbają o własny rozwój w miłości, wolności i radości dzieci Bożych, jeśli popadają w uzależnienia i grzechy, jeśli ulegają demoralizatorom, to sami coraz bardziej cierpią i jednocześnie zadają niewyobrażalny ból Dzieciątku Jezus, które utożsamia się z nimi i z ich losem. Zadaniem katechizujących jest mobilizowanie wychowanków do czujności, do stawiania sobie mądrych wymagań, do stanowczej pracy nad własnym charakterem i do świętości, żeby Dzieciątko Jezus nie było w nich ponownie krzyżowane. Boże Narodzenie: szczyt empatii W ostatnich dziesięcioleciach w psychologii i pedagogice bardzo modne stało się słowo empatia. Dojrzali wychowawcy wiedzą, że chodzi tu o niezwykle ważną w wychowaniu umiejętność, jaką jest zdolność szczególnie trafnego wczuwania się w niepowtarzalny świat drugiej osoby. Jedynie te osoby jesteśmy w stanie mądrze kochać i skutecznie wspierać w wychowaniu, które rozumiemy w ich wyjątkowości, w ich niepowtarzalnych sposobach myślenia, przeżywania, patrzenia na siebie, na innych ludzi i na otaczający świat. Empatia to swego rodzaju psychiczne „wejście” do wnętrza drugiego człowieka, to „wcielenie się” w jego subiektywny świat myśli, przeżyć, pragnień, lęków i nadziei. To zdolność popatrzenia na rzeczywistość z perspektywy tej drugiej osoby, z perspektywy jej specyficznej historii, jej osobowości, wrażliwości, sumienia, otrzymanego wychowania, życiowych sukcesów i zranień. To zdolność wczuwania się w to, co dla danej osoby oznacza Bóg i człowiek, życie i śmierć, radość i ból, przyjaźń i samotność, przeszłość i przyszłość. Mówiąc obrazowo, empatyczne wczuwanie się polega na tym, żeby dać się wprowadzić do świata przekonań, przeżyć i pragnień drugiego człowieka tak, jakby wprowadzał on nas do swojego mieszkania, by nam pokazać, jak ono jest zbudowane i umeblowane, jak wygląda ono od środka, jaki klimat i duch w nim panuje. Empatia polega na psychicznym „zamieszkaniu” w niepowtarzalnym świecie tej drugiej osoby po to, żeby zobaczyć, co myśli i jak się czuje ktoś, kto funkcjonuje w takim właśnie świecie, jakie krajobrazy i perspektywy tam dominują, jakie są tam źródła radości, a co niepokoi, czy może wręcz przeraża. Empatia oznacza wczuwanie, ale nie utożsamianie się z drugim człowiekiem, z jego przekonaniami, przeżyciami czy dążeniami. Trzeba o tym pamiętać szczególnie wtedy, gdy świat naszych wychowanków okazuje się z jakiegoś względu pogmatwany, niespokojny, pełen bólu, chaosu, poczucia bezradności czy beznadziei. Utożsamiając się w takiej sytuacji z drugim człowiekiem, moglibyśmy wprawdzie trafnie wczuwać się w jego subiektywną sytuację, ale nie moglibyśmy mu pomóc. Co więcej, utożsamianie się z rozmówcą groziłoby osobie słuchającej popadnięciem w te same stany czy trudności, które przeżywa nasz bliźni. Kto jest dojrzały w empatii, ten stara się wczuć, niemal „wcielić” w niepowtarzalny świat drugiego człowieka, wejść do jego psychicznego i duchowego „mieszkania”, wczuć w jego subiektywne przekonania i przeżycia, pozostając jednak sobą, czyli zachowując swoją osobowość, swoje sposoby myślenia i przeżywania, własną hierarchię wartości, własne normy moralne, a także świadomość bycia kimś innym niż rozmówca. W świetle powyższych zasad możemy stwierdzić, że mamy w historii ludzkości przykład doskonałej empatii, nieosiągalny dla nikogo z nas. Tym szczytem empatii jest Boże Narodzenie! Wcielony Bóg do tego stopnia wczuwa się w naszą ludzką sytuację, że dosłownie fizycznie, cieleśnie staje się jednym z nas i przeżywa oraz dźwiga w sobie nasz człowieczy los aż do końca – do skrajnie bolesnej formy umierania. Chrystus przyjął ludzkie ciało, ludzką psychikę, ludzką wrażliwość moralną, ludzkie więzi i ludzki los, aż do przeżycia śmierci doczesnej włącznie. Stał się we wszystkim podobny do nas, oprócz grzechu! Stając się człowiekiem, nie przestał być Bogiem. Naprawdę zamieszkawszy w naszym świecie i w naszej naturze, pozostał sobą – Stwórcą i Panem, Miłością i Mądrością, Drogą, Prawdą i Życiem. Wcielony Syn Boży wie, że nie potrzebujemy drugiej osoby na zasadzie lustra, w którym zobaczymy odbicie naszej subiektywności, lecz potrzebujemy przyjaciela, który nas rozumie i wspiera także wtedy, gdy my nie rozumiemy, czy nie umiemy wspierać samych siebie. Warto tłumaczyć katechizowanym, że Bóg nie musiał stawać się człowiekiem po to, żeby nas we wszystkim i do końca rozumieć, bo i bez tego od zawsze znał i zna nasze serca, myśli, przeżycia, lęki czy pragnienia. Mimo to stał się jednym z nas, gdyż w swojej niesłychanej miłości chciał nas upewnić, że nas nie tylko zawsze kocha, lecz także we wszystkim rozumie. On nie tylko wczuwa się w to, co niepowtarzalne w tobie i we mnie, lecz pragnie, byśmy nie mieli już żadnych wątpliwości co do tego, że rozumie nas również wtedy, gdy my nie rozumiemy siebie. Empatia jest warunkiem trafnego okazywania miłości. Dojrzale kochać to każdemu człowiekowi okazywać miłość w inny i niepowtarzalny sposób, czyli za pomocą innych słów, czynów i zachowań. Dzieje się tak właśnie dlatego, że każdy człowiek jest inny i że w związku z tym potrzebuje innych form wsparcia. Jedni się rozwijają i stają się najpiękniejszą wersją samych siebie wtedy, gdy okazujemy im zaufanie i gdy ich przytulamy. Inni potrzebują naszej stanowczości i słów upomnienia. Jeszcze inni potrzebują naszego dystansowania się i naszej stanowczej obrony, bo w swojej słabości chcą nas krzywdzić, albo żyć naszym kosztem. Dopóki nie wczuwamy się w subiektywny i niepowtarzalny świat drugiego człowieka, dopóki nie rozumiemy jego subiektywnych przekonań, przeżyć i pragnień, dopóty nie wiemy, o czym i w jaki sposób z nim powinniśmy rozmawiać oraz w jaki sposób powinniśmy się do niego odnosić, żeby nasza obecność rzeczywiście służyła jego dobru i rozwojowi. Ewangelia ukazuje Chrystusa, który każdego człowieka kocha dosłownie nad życie i który każdemu ze spotykanych ludzi okazuje miłość w sposób niepowtarzalny właśnie po to, żeby dostosować sposoby komunikowania tejże miłości do niepowtarzalnej sytuacji oraz do niepowtarzalnego zachowania danej osoby tu i teraz. Z tego względu Jezus jednych ludzi pocieszał, przytulał, karmił, uzdrawiał, rozgrzeszał i stawiał za wzór. Innych stanowczo upominał i wzywał do nawrócenia. Jeszcze innym przewracał stoły czy strzepywał przy nich pył z sandałów na znak, że nie ma z nimi nic wspólnego i że na razie nie będzie nawet z nimi rozmawiał, bo są przewrotni i odrzucają prawdę. Chrystus potrafił w tak zindywidualizowany sposób okazywać miłość, gdyż w swej wyjątkowej empatii doskonale wiedział, co działo się w myślach i sercach jego rozmówców. Boże Narodzenie odsłania sens ciała Warto wyjaśniać katechizowanym także i to, że Boże Narodzenie do końca odsłania sens ludzkiego ciała. Żadna inna religia, żaden inny system antropologiczny, pedagogiczny czy filozoficzny nie ceni i nie szanuje aż tak bardzo ludzkiego ciała, jak chrześcijaństwo, gdyż tylko ta religia głosi światu, że Bóg stał się ciałem. Ten zdumiewający fakt jest nie tylko potwierdzeniem Bożej miłości do każdego z nas. Jest też szkołą postawy człowieka wobec własnej cielesności. Po grzech... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań magazynu "Katecheza" Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online Dostęp do filmów szkoleniowych ...i wiele więcej! Sprawdź

boże narodzenie katecheza dla dzieci